Communikantjes op de kerktrappen met meester Fon Weusten, 15 mei 1966

Op de vraag “Wat kunt u zich nog herinneren van de communievoorbereiding en de communiedag” vertelt meester Fon (Weusten) het volgende:

En dan sta je daar als jong broekie, net afgestudeerd aan de Pabo. Met de opdracht de communieviering in de kerk een nieuw gezicht te geven. Meer betrekken bij de viering was het motto.
Het was een roerige tijd, de zestiger jaren van de vorige eeuw. Het denken binnen de katholieke kerk veranderde snel. Alles was gericht op persoonlijke betrokkenheid. Voortrekker in Schin op Geul was Pater Leo Boer. Hij studeerde in Valkenburg bij de paters aan de Cauberg  Hij ondersteunde de omliggende plaatsen en was geliefd bij de jeugd. Hij nam een deel van de werkzaamheden over van Pastoor Schutgens die in 1966 met emeritaat ging en werd opgevolgd door pastoor Abels. Deze overleed in 1968. Hij was geen voorstander van vernieuwingen en volgde met argusogen het gebeuren in de kerk.  Fijn was dat pater Boer mijn draaiboek voor de viering meteen goedkeurde.

Zo spectaculair was het overigens niet. De belangrijkste vernieuwingen waren:

De kinderen zaten een deel van de Mis bij de ouders in de bank en een deel stonden ze op het altaar. Verder luisterden ze de viering op met enkele liedjes.

De kinderen dekten samen de altaartafel.

Bij het ontvangen van de hostie stonden de communicanten tussen de ouders in.

Overigens niet alle ouders waren het eens met de organisatie blijkens een anonieme brief die de pastoor ontving en waarin hij verzocht werd eens te gaan praten met de meester.

Ik ben drie dagen op pad geweest om de 40 communicantjes en hun ouders te feliciteren. Daarna heb ik drie dagen nodig gehad om bij te komen van alle koffie, vla, taart, wijn, drupkes etc.