Schaatspret op de gracht van kasteel Genhoes omstreeks 1970

Als jonge jongen ging ik vaak schaatsen op de gracht van kasteel Schaloen of kasteel Genhoes. Na een aantal dagen en nachten met flinke vorst was het ijs bij kasteel Genhoes meestal het eerst geschikt om op te schaatsen. Je kon er ook eerder rondjes rijden omdat het ijs onder de toegangsbrug eerder dicht gevroren was dan bij kasteel Schaloen. Via de ‘‘beande‘” liepen we dan, met de schaatsen om de nek, richting Genhoes. Het was altijd een heel gedoe met het onderbinden van de schaatsen. We hadden nog geen kunstschaatsen en moesten het doen met Friese doorlopers of een kleinere houten schaats. Met lange veters moesten deze onder de schoenen of laarzen gebonden worden. Onder het schaatsen konden de veters ook losraken, waardoor je wel eens lelijk kon vallen. Ook het losmaken van de schaatsen was een heel gedoe, want de veters waren vaak aan elkaar gevroren en dan was het met koude verkleumde vingers echt niet gemakkelijk om deze los te krijgen. Later kregen we metalen schaatsen die je met een sleuteltje aan de zool van je schoen kon vastklemmen. Dat was een hele vooruitgang. Daarna kwamen de schaatsen met een vaste schoen zoals de kunst— ijshockeyschaatsen of Noren. Het was super leuk om met je vrienden en dorpsjeugd van Sjin en Oud—Valkenburg op het ijs te spelen; rondjes rijden wie het snelst was, tikkertje op het ijs, oefenen achteruit schaatsen, ijshockey spelen met een bal en een kromme tak. Vallen en opstaan, ook wel eens met een traan, hoorde erbij. Maar ondanks wat blauwe plekken, af en toe een bult en koude handen of voeten, heb ik heel warme herinneringen aan die super sjieke winterdagen op het ijs rond onze kastelen.

Als u weet wie er op de foto staat, kunt u contact opnemen met John van Weersch (info@heemkundesjin.nl).